کتابخانه عمومی

از مهم ترین عوامل ایجاد كتابخانه‌ عمومي‌ در ايران‌، ايجاد فرصت‌هايي‌ براي‌ خودآموزي‌، تشويق‌ و ترويج‌ مطالعه‌ و كمك‌ به‌ ارتقاي‌ سطح‌ فرهنگي‌ و اجتماعي‌ جامعه‌ است‌. در ايران‌ سه‌ نوع‌ كتابخانه با نام های:‌ عمومي-‌ دولتي‌، مردمي‌ و مشاركتي‌ وجود دارد که از بین آن ها كتابخانه‌هاي‌ عمومي‌ دولتي‌ رواج‌ بيشتري‌ دارد.
براساس بیانیه ایفلای یونسکو در سال ۱۹۹۴، مهم ترین اهداف کتابخانه های عمومی مشتمل بر: حمایت از آموزش فردی، خودآموزی و آموزش رسمی در تمامی سطوح، ایجاد محلی براي اطلاعات که ان را در اختیار همه قرار دهد، فراهم آوردن فرصت هایی براي توسعه خلاقیت ها، اجرا و تقویت عادت مطالعه در کودکان از سنین خردسالی، تاثیر بر پیشرفت هاي فرهنگی - هنري جامعه و شکل دادن جامعه از هویت فرهنگی، تقویت بینش اجتماعی به عنوان محل عمومی و مکان ملاقات افراد جامعه .
اولین کتابخانه عمومی در ایران در سال ۱۳۰۵ در ساختمان بلدیه تهران تاسیس شد و بعدها در ۱۶ مهر ۱۳۴۰ کتابخانه عمومی پارک شهر با گنجایش ۲۵۰هزار جلد کتاب به عنوان نخستین کتابخانه شهر تهران افتتاح شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بر اساس گزارش نهاد کتابخانه های عمومی کشور، تعداد كتابخانه‌هاي‌ عمومی دولتي در سال ۱۳۸۹‌، حدود ۲ هزار و ۴۰۰ کتابخانه عمومی است که با همکاری وزارت علوم این رقم به ۳ هزار قابل افزایش است. تمام‌ كتابخانه‌هاي‌ عمومي‌ زير نظر هيات‌ امناي‌ كتابخانه‌هاي‌ عمومي‌ كشور فعاليت‌ مي‌كنند. بودجه‌ اين‌ كتابخانه‌ها نیز از بودجه‌ جاري‌ دولت‌ تامين‌ مي‌شود. براي‌ آموزش‌ ضمن‌خدمت‌ كتابداران‌ شاغل‌ در كتابخانه‌هاي‌ عمومي‌، دوره‌هاي‌ منظم‌ آموزشي‌، به‌ مدت‌ يك‌ هفته‌ يا 10 روز، در طول‌ سال‌ و در استان‌هاي‌ مختلف‌ برگزار مي‌شود. هيات‌ امناي‌ كتابخانه‌هاي‌ عمومي‌ كشور مسئوليت‌ برگزاري‌ اين‌ دوره‌ها را برعهده‌ دارند. از مهم ترین کتابخانه های عمومی کشور می توان به کتابخانه های ملی و تربیت تبریز، کتابخانه ملی فارس در شیراز نام برد.